Istnieją dwa sposoby w stosunku do kierunku podawania przedmiotu obrabianego i kierunku obrotufrez: pierwszym jest frezowanie do przodu.Kierunek obrotówfrezjest taki sam jak kierunek posuwu skrawania.Na początku cięcia tzwfrezwgryza się w obrabiany przedmiot i odcina ostatnie wióry.
Drugi to frezowanie wsteczne.Kierunek obrotu frezu jest przeciwny do kierunku posuwu skrawania.Frez musi ślizgać się po przedmiocie obrabianym przez pewien czas przed rozpoczęciem skrawania, zaczynając od zerowej grubości skrawania i osiągając maksymalną grubość skrawania na końcu skrawania.
W trójstronnych frezach krawędziowych, niektórych frezach walcowo-czołowych lub frezach czołowych siła skrawania ma różne kierunki. Podczas frezowania czołowego frez znajduje się tuż na zewnątrz przedmiotu obrabianego i należy zwrócić szczególną uwagę na kierunek siła skrawania. Podczas frezowania do przodu siła skrawania dociska przedmiot obrabiany do stołu roboczego, a podczas frezowania wstecz siła skrawania powoduje, że przedmiot obrabiany opuszcza stół warsztatowy.
Ponieważ frezowanie Shun ma najlepszy efekt skrawania, zwykle preferowane jest frezowanie Shun.Frezowanie wsteczne jest rozważane tylko wtedy, gdy maszyna ma problem ze szczeliną gwintu lub występuje problem, którego nie można rozwiązać za pomocą frezowania.
W idealnych warunkach średnica frezu powinna być większa niż szerokość przedmiotu obrabianego, a linia osi frezu powinna być zawsze nieco oddalona od linii środkowej przedmiotu obrabianego. Gdy narzędzie jest umieszczone przodem do środka skrawania , mogą łatwo powstawać zadziory. Kiedy krawędź skrawająca wchodzi w ostrze i wychodzi z niego, kierunek promieniowej siły skrawania będzie się nadal zmieniał, wrzeciono obrabiarki może wibrować i ulec uszkodzeniu, ostrze może pęknąć, a powierzchnia obróbki będzie bardzo szorstka, frez jest lekko przesunięty, kierunek siły skrawania nie będzie się już wahał – frez uzyska napięcie wstępne. Frezowanie centralne możemy porównać do jazdy środkiem jezdni.
Za każdym razemfrezostrze wejdzie w cięcie, krawędź tnąca musi wytrzymać obciążenie udarowe.Wielkość obciążenia zależy od przekroju wióra, materiału obrabianego przedmiotu i rodzaju cięcia. Podczas wcinania i wytaczania ważnym kierunkiem jest to, czy krawędź skrawająca i przedmiot obrabiany mogą się prawidłowo wgryzać.
Kiedy linia osi frezu jest całkowicie poza szerokością przedmiotu obrabianego, siła uderzenia podczas skrawania jest przenoszona przez najbardziej wysuniętą na zewnątrz końcówkę ostrza, co oznacza, że początkowe obciążenie udarowe jest przenoszone przez najbardziej wrażliwą część narzędzia .Frez ostatecznie opuszcza obrabiany przedmiot końcówką frezu, co oznacza, że od początku ostrza do zejścia siła skrawania działała na najbardziej zewnętrzną końcówkę, aż do rozładowania siły uderzenia. Gdy linia środkowa ostrza frez znajduje się dokładnie na linii krawędzi przedmiotu obrabianego, ostrze jest odłączane od cięcia, gdy grubość wióra osiąga maksimum, a obciążenie udarowe osiąga maksimum podczas wcinania i wykrawania. Gdy linia osi frezu mieści się w szerokość przedmiotu obrabianego, początkowe obciążenie udarowe podczas wcinania jest przenoszone wzdłuż krawędzi tnącej przez część znajdującą się dalej od najbardziej wrażliwej końcówki, a ostrze wychodzi z cięcia stosunkowo płynnie podczas wycofywania.
Dla każdego ostrza ważny jest sposób, w jaki krawędź tnąca opuszcza przedmiot obrabiany, gdy ma wyjść z cięcia. Pozostały materiał podczas zbliżania się do wycofania może nieco zmniejszyć szczelinę ostrza. Kiedy wióry są odłączane od przedmiotu obrabianego, natychmiastowa siła rozciągająca będą generowane wzdłuż przedniej powierzchni noża ostrza, a na obrabianym przedmiocie często będą pojawiać się zadziory. Ta siła rozciągająca zagraża bezpieczeństwu ostrza wiórowego w niebezpiecznych sytuacjach.
Czas postu: 11 listopada 2022 r
